30η Επέτειος εξέγερσης κατά της δικτατορίας

17 Νοεμβρίου - Ημέρα μνήμης Πολυτεχνείου -
30η Επέτειος εξέγερσης κατά της δικτατορίας

   Οι αξίες του Πολυτεχνείου

Τα ιδανικά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η ελευθερία και η δημοκρατία, αποτελούν διαχρονικές αξίες που θα εμπνέουν όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και ολόκληρη την πολιτισμένη ανθρωπότητα για πάντα. Οι αξίες αυτές έχουν ιδιαίτερη σημασία για μας εφόσον η Κύπρος είναι σκλαβωμένη και τελεί υπό την τουρκική κατοχή. Σήμερα κλείνουν τριάντα χρόνια από την επέτειο του Πολυτεχνείου. Τα μικρά παιδιά της φωτογραφίας αφήνουν ως ελάχιστο φόρο τιμής σε όσους έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα εναντίον της δικτατορίας λίγα λουλούδια. Σύμβολα αγάπης και ελπίδας.

ποιήματα για το Πολυτεχνείο

Γιάννης Ρίτσος Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι. Γιε μου, στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε. Δες, πλάι μας περνούν πολλοί, περνούν καβαλλαραίοι, όλοι στητοί και δυνατοί και σαν και σένα ωραίοι. Ανάμεσά τους, γιόκα μου, θωρώ σε αναστημένο, το θώρι σου στο θώρι τους μυριοζωγραφισμένο. Γιε μου στ' αδέρφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου, σου πήρα το ντουφέκι σου, κοιμήσου εσύ πουλί μου.

Κωστούλα Μητροπούλου 1050 χιλιόκυκλοι «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!» Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα, δεν σου `στειλε ένα μήνυμα μητέρα, αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιου σου, ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου. «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!» Μιλάει ένα κορίτσι κι ένα αγόρι, εκπέμπουνε τραγούδι μοιρολόι, χίλιες πενήντα αντένες η λαχτάρα, σε στόματα μανάδων η κατάρα. Και τα κορίτσια και τ' αγόρια που μιλούσαν, τρεις μέρες και τρεις νύχτες δεν μετρούσαν, δοκίμαζαν τις λέξεις με αγωνία, κι αλλάζανε ρυθμό στην ιστορία. «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!» Γραμμένα μένουν τα ονόματα στο αρχείο, δεν αναφέρονται οι νεκροί που είναι στο ψυγείο, λένε πως είναι τέσσερις κι είναι εκατό οι μανάδες, πρώτα σκοτώθηκε η φωνή και σώπασαν χιλιάδες.

Τάσος Λειβαδίτης Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων. Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι για να γκρεμίζει την αδικία. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις, ούτε στιγμή να ξεχαστείς. Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε. Μια στιγμή αν ξεχαστείς, αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη δίνη του πολέμου, έτσι και σταματήσεις για μια στιγμή να ονειρευτείς εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές. Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι. Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι ένα οποιοδήποτε πρωινό. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι μπρος στα ντουφέκια!

ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ Μικρός Τύμβος Ξεκινώντας δίχως τουφέκι - σπαθί, μονάχα με τον ήλιο στο μέτωπο λάμπετε τόσο ψηλά που η ποίηση θα μείνει χρεώστης σας. Υπήρξατε ήρωες και ποιητές μαζί. Είστε το ποίημα. Απλώνοντας το χέρι μου δε φτάνει ως εκεί που ωραία λουλούδια σε υψηλό λειμώνα τις μορφές σας λιτανεύει ο αέρας της αρετής. Ω παιδιά μου! Μπροστά σ' αυτό το Ποίημα μετράει μόνο η σιωπή.

ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΑΒΑΝΗ-ΡΕΝΤΗ Στο Διομήδη Κομνηνό "Μεταξύ των φονευθέντων , είναι ο Διομήδης Κομνηνός, ετών 17, με βεβαρυμένον παρελθόν". Εφημερίδες - από επίσημη ανακοίνωση Βεβαίως, είχε βεβαρυμένο παρελθόν ο Διομήδης. Πέντε χρονών, στους ώμους του πατέρα του φώναζε για λευτεριά στην Κύπρο, δέκα χρονών, ξυπόλυτος, με μια φέτα ψώμι στην τσέπη, βάδιζε στην πορεία της ειρήνης, στα δώδεκα ζητούσε δημοκρατία. Στα δέκα επτά μ'ένα πλακάτ στο χέρι: ψωμί - παιδεία - ελευθερία.

Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΟΙ ΦΩΝΕΣ Κινήσαν' οι φωνές τους με τους τρελούς αγέρηδες να σμίξουν. Να παραβγούν στο πάλεμα τους σιδηρόφραχτους. Να πετάξουν πάνω από τις πύλες του Πολυτεχνείου Να περάσουν τα σύνορα της πρωτεύουσας και να γιομίσει η Ελλάδα, ΕΛΛΑΔΑ. Οι δικές τους οι φωνές προτάσσουν το στήθος στα τανκς, στα τεθωρακισμένα. Οι δικές τους οι φωνές «των ελεύθερων αγωνιζομένων φοιτητών των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων» άλλοτε μετουσιώνονται σε κραυγή: Ελευθερία και άλλοτε σε αίμα: Και πάλιν Ε λ ε υ θ ε ρ ί α.

ΕΛΛΗ ΚΙΟΥΣΗ ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο ακούτε ελεύθερο σταθμό εδώ είναι το σκληρό σχολείο οι φοιτητές μαζί με το λαό. ’ντε, βοηθάτε παληκάρια βάλτε όλα σας τα δυνατα, ν' αγωνιστούμε σαν λιοντάρια να θυμηθούμε τα παληά. Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο ακούτε ελεύθερη φωνή εδώ είναι το κρυφό σχολείο για λευτεριά, ειρήνη, προκοπή. Εμπρός, εμπρός Πολυτεχνείο εμπρός, δεν βγάζει τσιμουδιά έξω το κάνανε σφαγείο νεκροί οι φοιτητές κι' η ανθρωπιά.

ΒΑΣΙΛΗ ΡΩΤΑ Εδώ Πολυτεχνείο... Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ καλώ βοήθεια, πρόφτασε,λαέ, σκοτώνουν τα παιδιά σου, οϊμέ! Τα νιάτα που έστησαν εδώ του Αγώνα τραγικόν χορό και τραγουδούν τη λευτεριά, σου τα σκοτώνουν τα παιδιά. Της βίας ο δούλος ο μωρός δουλέμπορος,φονιάς μιαρός, σκοτώνει, λαέ, τα τέκνα σου, τ' αγόρια, τα κορίτσια σου. Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ τα νιάτα σέρνουνε χορό. Της Επιστήμης τα παιδιά και τραγουδάν τη Λευτεριά. Εδώ της νιότης ο άξιος νους, που χτίζει θέατρα, ναούς, σκεδιάζει ιδέες και μηχανές και δένει το αύριο με το χτες, Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ μέσα στης Τέχνης το ιερό σκοτώνει η βία τα παιδιά που τραγουδάν τη Λευτεριά. Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ γίνεται ανήκουστο κακό! Της βίας ο δούλος ο μωρός του Χάρου μαύρος έμπορος, σφάζει τα τέκνα του λαού. τη νιότη, την ελπίδα του, το άνθος του αύριο, τον καρπό της τέχνης και της γνώσης, ω! Εδώ Πολυτεχνείου κραυγή καλούν το Χρέος κι η Τιμή Λαέ μας, βοήθα τα παιδιά. Ο αγώνας για τη Λευτεριά.

ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ Το αγόρι και η πόρτα Εκεί που έπεσε είναι μια κόκκινη λίμνη, ένα κόκκινο δέντρο, ένα κόκκινο πουλί. Σηκώθηκε όρθια η πεσμένη καγκελόπορτα- χιλιάδες άλογα. Λαός καβαλίκεψε. Κομνηνέ! - φωνάξαμε. Γύρισε και μας κοίταξε δε φορούσε επίδεσμο ούτε στεφάνι. �σπρα άλογα, κόκκινα άλογα και μαύρα, πιο μαύρα- καλπασμός, - η ιστορία Να προφτάσουμε.

  http://douridasliterature.com/polytexneio.html